Η απαξίωση του ιατρού.

Καθημερινά βιώνουμε την απαξίωση της δουλειάς που κάνουμε με τρόπο πολύ δεικτικό χωρίς να έχουμε αντιδράσει μέχρι στιγμής για ότι συμβαίνει. Δεν είναι απαξίωση τα παρακάτω:

Προοπτική κουρέματος 20% για τις οφειλές του 2010 και 2011 στους παρόχους υγείας όταν οι οφειλές αυτές δημιουργήθηκαν με τιμές που θεσμοθετήθηκαν το 1991 για τις ιατρικές πράξεις, και το 2004 για τις ιατρικές επισκέψεις. Για τους έτερους παρόχους υγείας (φαρμακοποιούς 3,5% rebate, Κλινικές 8%) το κούρεμα είναι πολύ μικρότερο για οφειλές που δημιουργήθηκαν όμως με τρέχουσες τιμές.

Μειώσεις μισθών των ιατρών του ΕΣΥ που φθάνουν στο 50% με τις νέες αλλαγές στο ειδικά μισθολόγιο και τις περικοπές των εφημεριών.

Αύξηση της φορολογίας (φορολόγηση από το 1^ο ευρώ – αύξηση της μηνιαίας παρακράτησης των μισθωτών  – αύξηση της προκαταβολής – αύξηση τέλους επιτηδεύματος) με την ταυτόχρονη αναπροσαρμογή των φορολογικών συντελεστών καθώς και την μείωση των δαπανών που εντάσσονται στα έξοδα των ελευθεροεπαγγελματιών οδηγούν σε αδυναμία του μικρομεσαίου ιατρού να ανταπεξέλθει.

Καθυστέρηση των πληρωμών για τους ελεύθερους επαγγελματίες που είναι συμβεβλημένοι στον ΕΟΠΥΥ από τον Απρίλιο ενώ ταυτόχρονα έχουν υποστεί μείωση των τιμών των ιατρικών πράξεων κατά 25%.

Αδυναμία του κράτους να ελέγξει την παραβατική συμπεριφορά των συναδέλφων μας που πολυσυνταγογραφούν , αυτών  συμμετέχουν σε κυκλώματα εξαγωγών φαρμάκων μαζί με φαρμακοποιούς και αυτών που δεν εννοούν να καταλάβουν  τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του ΕΣΥ.

Εφαρμογή ελαστικών μορφών εργασίας για κάλυψη εκτάκτων αναγκών που ενώ μέχρι σήμερα δεν έχουν νομιμοποιηθούν το μέλλον εγκυμονεί τον κίνδυνο παγιοποίηση τους και εκ των υστέρων θεσμοθέτησή τους.

Απελευθέρωση του ιατρικού επαγγέλματος ανοίγοντας τις ορέξεις σε συναδέλφους που στήνουν «ιατρεία» με σκοπό την υφαρπαγή ασθενών και όχι την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υγείας.

Άρνηση του κράτους να αντιμετωπίσει τους ιατρούς ως αναπτυξιακή μονάδα με καινοτόμες τεχνολογίες γεγονός που επιβεβαιώνεται από την μέχρι στιγμής μη ένταξη των υπηρεσιών υγείας στο νέο ΕΣΠΑ.

Αν όλα αυτά δεν υποδηλώνουν απαξίωση τότε τι είναι πραγματικά;

Ωστόσο σε αυτή την απαξίωση όλοι μας συναινούμε ηθελημένα ή όχι καταλήγοντας στο ίδιο αποτέλεσμα. Ο μόνος τρόπος να αντιδράσουμε είναι να υψώσουμε το ηθικό μας ανάστημα απέναντι σε κάθε σειρήνα που με  απειλή την οικονομική συγκυρία προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο status quo που αντί να δώσει αναπτυξιακή προοπτική προσπαθεί να επιβάλει την λογική της αναγκαίας συρρίκνωσης και της μιζέριας.