Γ.Κυριόπουλος: Kρίση και πολιτικές εξυπνάδες απο-ασφάλισαν τους Έλληνες

Συνέντευξη στο matrix24.gr

Διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης, με αύξηση της νοσηρότητας από κατάθλιψη και αύξηση των αυτοκτονιών, λαμβάνει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, σε μια περίοδο που όπως αναλύει σε συνέντευξή του στο matrix24.gr ο Γιάννης Κυριόπουλος, καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας το δημόσιο, κοινωνικό σύστημα υγείας είναι ανύπαρκτο.

Αρνητικό γεγονός, πρωτάκουστο σε περίοδο ειρήνης χαρακτηρίζει ο καθηγητής την από-ασφάλιση των Ελλήνων, σε περίοδο Ειρήνης και προεξοφλεί την αποτυχία του ΠΕΔΥ, ρίχνοντας ευθύνες τόσο στις κυβερνήσεις όσο και τους γιατρούς, που μπήκαν σε μια μη παραγωγική κόντρα, με μόνο θύμα την κοινωνία…

Αν και σήμερα είναι η πρεμιέρα του ΠΕΔΥ, αυτό που θέλω να ρωτήσω αρχικά, είναι αν υπάρχει δημόσια, δωρεάν υγεία στην Ελλάδα;

Προφανώς όχι. Η ερώτηση έχει απαντηθεί για πολλές δεκαετίες και βεβαίως στη διάρκεια της τελευταίας 5ετίας που βρισκόμαστε στο επίκεντρο μιας δραματικής οικονομικής και δυστυχέστατα κοινωνικής και υγειονομικής κρίσης, επιβεβαιώνεται με τον πλέον δραματικό τρόπο. Η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας παραδοσιακά, αλλά σε ποιο έντονη μορφή στην παρούσα περίοδο, είναι εφικτή με την καταβολή πληρωμών και παραπληρωμών για μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Όσοι από τους πολίτες δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, καταβάλλουν υψηλό κ αι ανυπόφορο κόστος χρόνου, κόστος διαμεσολάβησης επίσης υψηλό, και σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι εφικτή η πρόσβαση και χρήση των υπηρεσιών υγείας. Αυτό στην τελευταία περίοδο έχει γίνει πλέον εμφανές με διαδικασίες ταχύτατης από-ασφάλισης του πληθυσμού.

Αναφέρεστε στο φαινόμενο των εκατομμυρίων ανασφάλιστων;

Πρόκειται για ένα ιστορικό, αρνητικό βεβαίως, γεγονός. Είμαστε μια Ευρωπαϊκή δυτική χώρα, όπου η πλήρης και καθολική ασφάλιση του πληθυσμού για κοινωνικούς κινδύνους όπως είναι η αρρώστια και τα γηρατειά, ακυρώνεται σε περίοδο ειρήνης. Αυτή τη στιγμή πάνω από 3 εκατομμύρια Έλληνες βρίσκονται χωρίς ασφαλιστική ικανότητα, 23% του πληθυσμού είναι σε κίνδυνο φτώχειας και 27,5% του ενεργού πληθυσμού είναι άνεργοι.

Που οδηγεί αυτό;

Σε συνδυασμό με την δραματική μείωση του εισοδήματος των νοικοκυριών, συσσωρεύει αρνητικές πιέσεις στην υγεία του πληθυσμού και συμβάλει στην ανάδυση παραγόντων κινδύνου που την προηγούμενη περίοδο βρίσκονταν υπό σχετικό έλεγχο.

Κάποιοι μιλούν για ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Έχουν δίκιο;

Τα ορατά σημεία αυτού του φαινομένου είναι καταρχήν η αύξηση της νοσηρότητας από κατάθλιψη, από τη δεξαμενή της οποίας αντλείται η θνησιμότητα από αυτοκτονίες και επίσης η αύξηση της νοσηρότητας και της χρήσης νοσοκομειακών υπηρεσιών από ισχαιμική καρδιοπάθεια. Στους δείκτες μέτρηση της συνολικής υγείας του πληθυσμού παρατηρείται μια επιβράδυνση της βελτίωσης και αναμένεται σύμφωνα με τα βιβλιογραφικά δεδομένα, στα προσεχή χρόνια, να μετρήσουμε αρνητικές επιπτώσεις σε διάφορες κατηγορίες νοσημάτων, όπως τα νεοπλάσματα, τα ψυχικά νοσήματα και τα καρδιαγγειακά, τα οποία χρειάζονται ένα χρόνο επωάσεως από την πίεση που ασκούν οι παράγοντες κινδύνου της κρίσης, ώστε να εκδηλωθούν σε νοσηρότητα ή ακόμη και θνησιμότητα.

Περιγράφεται έναν φαύλο κύκλο… Πως θα καλυφθούν μεγαλύτερες ανάγκες από ένα σύστημα που με δυσκολία μπορεί να ανταποκριθεί στα μίνιμουμ;

Τίποτε δεν είναι πιο επιβεβαιωμένο και τεκμηριωμένο επιστημονικά από την επίδραση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε σχέση με το επίπεδο υγείας. Κατά συνέπεια καμία ρητορική δεν μπορεί να αποκρύψει ότι αυτό έχει ήδη μετρήσιμες και θα έχει στο προσεχές μέλλον, πιο τεκμηριωμένες αρνητικές επιδράσεις στην υγεία. Και όχι μόνο σε αυτήν, αλλά και στην εκπαίδευση και το εισόδημα. Κατά συνέπεια στον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης θα βλέπουμε προβλήματα που θα πρέπει να διαχειριστούμε με επείγοντα τρόπο.

Σχεδιασμός φαντάζομαι δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και σε αυτές τις αλλαγές που γίνονται τα τελευταία δύο χρόνια στην υγεία. Ήταν αποτυχημένος ο ΕΟΠΥΥ και φτάσαμε σήμερα στο ΠΕΔΥ;

Συγχωρέστε μου την έκφραση αλλά πρέπει να το πω. Η υπόθεση των υγειονομικών μεταρρυθμίσεων στη χώρα και ιδιαίτερα του ΕΟΠΥΥ είναι εξυπνάδες και κόλπα. Τα οποία μέσα στον χρόνο δεν αντέχουν. Παράδειγμα. Δεν υπάρχει καμία τεκμηρίωση ή απόδειξη ότι ένα δημόσιο μονοψώνιο στην ασφάλιση υγείας όπως είναι ο ΕΟΠΥΥ, είναι καλύτερο αποδοτικότερο και κοινωνικά πιο χρήσιμο από την ύπαρξη τριών – τεσσάρων ταμείων. Αλλά ας αφήσουμε την επιστήμη στην άκρη και ας μιλήσουμε με την πραγματικότητα. Γιατί έγινε ο ΕΟΠΥΥ; Για να προσφέρει πλήρη και καθολική ασφάλιση στον πληθυσμό, επαρκείς πόρους και χρηματοδότηση, και κυρίως ισότητα. Αυτή ήταν η επιχειρηματολογία. Έξι με οκτώ εβδομάδες από την έναρξη της λειτουργίας του, αποδείχτηκε ότι ο προϋπολογισμός 7,9 δισ. ευρώ για τον οποίο έγινε όλο αυτό το εγχείρημα, ήταν μόνο 5 δισ. Και ότι καθολική κάλυψη του πληθυσμού σημαίνει ότι 2,5 με 3 εκατ. Έλληνες δεν έχουν πρόσβαση. Άρα, πρόκειται για όπερα φιάσκο.

Και τώρα περνάμε σε νέο φιάσκο, αυτό του ΠΕΔΥ;

Άρα κατά συνέπεια αναδεικνύεται σε μείζονα βαθμό ότι η οικονομική κρίση μετατρέπεται σε κρίση της υγειονομικής περίθαλψης και θέτει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε κίνδυνο. Λόγω της από-ασφάλισης. Πρόκειται για ένα πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα πρώτου μεγέθους και η αντιμετώπισή του δεν είναι απλά αναγκαία αλλά επείγουσα.

Αν κατάλαβα καλά προεξοφλείτε την αποτυχία και του ΠΕΔΥ;

Εκτιμώ ότι το εγχείρημα δεν είναι επαρκώς θεμελιωμένο και παρά την ρητορική επίκληση της προτεραιότητας της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, θα οδηγηθεί σε αντίθετα αποτελέσματα. Γιατί η υπαγωγή του συνόλου των δημοσίων υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας στις υγειονομικές περιφέρειες οι οποίες διοικούν και τα νοσοκομεία ταυτόχρονα, επί της ουσίας σημαίνει – παρά τις οργανωτικές διαφοροποιήσεις – υπαγωγή της πρωτοβάθμιας φροντίδας στο νοσοκομειοκεντρικό εθνικό σύστημα υγείας. Από αυτή λοιπόν τη συνύπαρξη και την αναπόφευκτη σύγκρουση στην κατανομή των πόρων, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι νικητής θα βγει το ιατροτεχνολογικό σύμπλεγμα το οποίο εδράζεται κυρίως στα μεγάλα νοσοκομεία. Ακόμη, υποχρηματοδότηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας λόγω των προβλημάτων των ΕΟΠΥΥ που περιγράψαμε παραπάνω, θα έχουν ως αποτέλεσμα η πρόσβαση να είναι εφικτή μόνο μέσω των πληρωμών και παραπληρωμών. Και η συρρίκνωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας δεν εμποδίζει μόνο την πρόσβαση αλλά και την ανάπτυξη καλός εννοούμενου ανταγωνισμού μεταξύ των υπηρεσιών υγείας, η οποία αποβαίνει σε όφελος των χρηστών.

Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν την μετατροπή της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας από πάροχο σε αγοραστή υπηρεσιών. Θα ήταν μια λύση στο πρόβλημα κάτι τέτοιο;

Δεν υπάρχει απόδειξη από την διεθνή εμπειρία ότι η διάκριση της προσφοράς από τη ζήτηση, η μετατροπή του συστήματος μόνο σε αγοραστή και η ύπαρξη ενός δημόσιου μονοψωνίου μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα. Κατά συνέπεια δεν μπορεί κανείς να αποφανθεί ότι αυτό θα φέρει βελτίωση στο σύστημα υγείας. Αυτός είναι ένας ρητορικός χειρισμός πολιτικού – επικοινωνιακού χαρακτήρα που δεν έχει σχέση με την εμπειρική παρατήρηση και την επιστημονική αλήθεια.

Τελικά υπάρχει λύση;

Ότι πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στην προσφορά και στη ζήτηση ώστε να υπάρχουν συνθήκες ανταγωνισμού για την βελτίωση των τιμών, χρήματος και χρόνου, αλλά και της ποιότητας, αυτό είναι ευκταίο. Και πρέπει να επιδιώκεται. Στην περίπτωση του ΠΕΔΥ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όχι μόνο δεν έχουμε εισαγωγή ανταγωνισμού μεταξύ των μονάδων του δημόσιου τομέα και του ιδιωτικού, αντίθετα, έχουμε με οργανωτικά μέτρα, ένα “κλείσιμο» της προσφοράς, γεγονός που περιορίζει τις επιλογές των χρηστών. Ο περιορισμός της επιλογής των πολιτών δεν βοηθάει ούτε την ισότητα ούτε την ποιότητα. Το αντίθετο μάλιστα. Και αυτό που επιχειρείται αυτή τη στιγμή στη χώρα έχει σχέση με αυτό.

Ο απλός πολίτης πάντως αισθάνεται εγκλωβισμένος σε συγκρούσεις συμφερόντων και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ενώ έχει πληρώσει, δεν απολαμβάνει φροντίδα υγείας…

Ο λανθασμένος προσανατολισμός της πολιτικής που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια φαίνεται με ένα και μόνο στοιχείο. Ότι η δυσκολία πρόσβασης στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας μεγάλου μέρους του πληθυσμού έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ζήτησης και την αύξηση των εισαγωγών στα νοσοκομεία. Οι 2.250.000 εισαγωγές ετησίως δείχνουν ότι 500.000-700.000 Έλληνες διαλέγουν την πρόσβαση στο νοσοκομείο επειδή είναι ευχερέστερη για αυτούς. Και το ευχερέστερη σημαίνει ότι δεν έχουν την πίεση να καταβάλλουν ιδιωτικές πληρωμές κα παραπληρωμές οι οποίες στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι πολύ συχνές.

Κι έτσι, επιβαρύνεται και η νοσοκομειακή περίθαλψη;

Με τον τρόπο αυτόν απαλλάσσονται από τις επίσημες πληρωμές, όπως είναι η συμμετοχή στο κόστος, ή τις άτυπες παραπληρωμές. Όμως αυτό δεν είναι ορθό και χρήσιμο από υγειονομική άποψη πρώτον γιατί η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι πολύ διαφορετικό πράγμα από τη νοσοκομειακή ιατρική και δεύτερον γιατί η πρόσβαση στα νοσοκομεία σημαίνει υψηλότερο κόστος για τους φορολογούμενους, για τον κρατικό προϋπολογισμό, για την ασφάλιση σε σχέση με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Η μέση περίπτωση ενός νοσοκομειακού ασθενούς κοστίζει περίπου 2.500 ευρώ. Στην εξωνοσοκομειακή περίθαλψη, ένας πολίτης κάνει κατά μέσο όρο 4,3 επισκέψεις το χρόνο, και κοστίζει 21 ευρώ η επίσκεψη. Ήτοι, κάτι παραπάνω από 90 ευρώ. Κατά συνέπεια βγαίνουμε χαμένοι από αυτή την επιλογή.

Εγώ πάντως, θα επιμείνω. Υπάρχει λύση. Συμφερότερη και για το σύστημα αλλά κυρίως για τον πολίτη; Γιατί ακόμη και σήμερα, ακόμη και για αυτήν την επί πληρωμή παροχή, υπάρχει πρόβλημα. Κάνω λάθος;

Όχι δεν κάνετε καθόλου λάθος. Υπάρχει λύση. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να ξεφύγουμε από τα ψευδώνυμα. Χρειαζόμαστε μια πολιτική και επιστημονική ακεραιότητα. Πίσω από την οποία βρίσκεται η αλήθεια. Μόνο η αλήθεια είναι ριζοσπαστική. Τι σημαίνει αυτό, ότι ένα δημόσιο μονοψώνιο όπως είναι ο ΕΟΠΥΥ ή το ΠΕΔΥ ή όπως αλλιώς λέγεται, δεν εγγυάται αυτόματα την πλήρη και καθολική ασφάλιση του πληθυσμού και την ισότητα. Αυτό πρέπει να αποδειχθεί. Να μην αποτελεί μόνον ρητορική επίκληση. Δεύτερον, η χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας μόνο από το κράτος από τον προϋπολογισμό, με την κατάργηση των ασφαλιστικών ταμείων και των ασφαλιστικών εισφορών δεν είναι εξ ορισμού μεταρρυθμιστική και σοσιαλιστική. Κάλλιστα μπορεί να είναι νεοφιλελεύθερη. Η απόδειξη αυτού δίνεται, αν κάνει κανείς καλούς λογαριασμούς. “Do the math, stupid» λένε οι αγγλοσάξονες. Κάνε τα μαθηματικά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σήμερα ξοδεύουμε 7,9 δισ. ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία για την υγεία, περίπου 6 δισ. ευρώ ιδιωτικές πληρωμές και 4,5 δισ. ευρώ από το κράτος. Σύνολο, κάτι παραπάνω από 18 δισ. ευρώ, βάσει της τελευταίας μέτρησης του 2012. Με άλλα λόγια, αυτό είναι 34% ιδιωτική δαπάνη, 42% δαπάνες κοινωνικής ασφάλισης και 23% κρατική δαπάνη. Η χρηματοδότηση του συστήματος από το κράτος σημαίνει ότι πρέπει να βρούμε το 42% και το 34% από το κράτος. Και όχι απλά 2-3 δισ. όπως πολλοί ισχυρίζονται το τελευταίο διάστημα. Και μάλιστα αυτοί που κινούνται στο αντικομφορμιστικό τρίπλευρο της πολιτικής. Και εννοώ τους “58», το Ποτάμι και Δράση.

Είστε υπέρ της επιβολής ενός κοινωνικού φόρου, ενός φόρου υγείας, για παράδειγμα στα λιπαρά τρόφιμα ή στη ζάχαρη;

Είμαι από τους βασικούς υποστηρικτές, μερικά από αυτά τα έχω εισηγηθεί εδώ και χρόνια. Τους αποκαλώ “φόρους αμαρτίας». Και τους προτείνω για λόγους πρωτίστως υγειονομικούς και δευτερευόντως οικονομικούς. Η φορολογία στον καπνό και στο αλκοόλ έχει αποδειχθεί διεθνώς ότι είναι το καλύτερο μέτρο για να ελαττωθεί η κατάχρηση καπνού και οινοπνεύματος. Η αύξηση της φορολογίας σε τρόφιμα τα οποία είναι βλαπτικά για την υγεία, όπως είναι το κόκκινο κρέας ή η ζάχαρη στα ποτά και τα αναψυκτικά, αλλά και η ελάφρυνση στα φρούτα και τα λαχανικά, ή ακόμη και η εισαγωγή αρνητικού συνασφάλιστρου, δηλαδή επιστροφής ασφαλιστικών εισφορών, ή πρόσθεσής τους στον κλάδο σύνταξης είναι κίνητρα που μπορεί να αυξήσουν την υπευθυνότητα των πολιτών και να τους κινητοποιήσουν σε μια ορισμένη κατεύθυνση. Επιπροσθέτως, και συμπληρωματικώς, από τέτοιες πολιτικές μπορούμε να μαζέψουμε και 1-1,5 δισ . ευρώ. Γιατί χρειάζεται να το κάνουμε αυτό; Γιατί είναι προτιμότερο να έχουμε τέσσερις μεγάλες πηγές χρηματοδότησης (τώρα έχουμε τρεις), αντί μία, όπως ισχυρίζονται νεοφιλελεύθεροι και αφελείς…

Αποφύγαμε να αναφερθούμε στο θέμα των γιατρών και του ρόλου τους στο σύστημα…

Έχουν μεγάλη ευθύνη οι γιατροί στο χειρισμό των θεμάτων αυτών. Είναι πρωταγωνιστές μαζί με το κράτος, μαζί με τις κυβερνήσεις σε μια μη παραγωγική σύγκρουση. Σε μια σύγκρουση που αγνοεί τα συμφέροντα 10 εκατομμύρια Ελλήνων… Βγάζουν έξω από τη συζήτηση τους χρήστες των υπηρεσιών υγείας, τους πολίτες. Και στις εποχές των παχιών αγελάδων, κυβερνήσεις και ιατρικό σώμα είχαν εξ αδιαιρέτου την ευθύνη για τη σημερινή κρίση. Όταν υπήρξε πρόβλημα με τους πόρους, όπως αναμένετω το διαζύγιο δεν ήταν βελούδινο. Αλλά δεν ήταν και παραγωγικό. Δηλαδή να οδηγήσει σε νέους έρωτες…

    

Tags: FROM THE NET

Αντ. Μπέζας. «Το νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην Υγεία με το ΠΕΔΥ: Σχεδιασμοί και στρατηγικές για το μέλλον».

Ο Υφυπουργός Υγείας, κ. Αντώνης Μπέζας, μίλησε σήμερα στο Συνέδριο των Financial Times, με θέμα: “Το νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην Υγεία με το ΠΕΔΥ: Σχεδιασμοί και στρατηγικές για το μέλλον».
“Κυρίες και Κύριοι,
Καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές του συνεδρίου για την πρόσκληση και για τη δυνατότητα να συζητήσουμε ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως είναι το νέο Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας (ΠΕΔΥ).
Θέλω εξαρχής να επισημάνω το πόσο μεγάλο μπορεί να είναι το όφελος από μια τέτοια συζήτηση και πόσο χρήσιμα μπορούν να φανούν τα συμπεράσματά της στην εκ των υστέρων διόρθωση μικρών ή μεγάλων ζητημάτων που ενδεχόμενα να μας έχουν διαφύγει στη διαδικασία δημιουργίας του νέου θεσμικού πλαισίου.
Κυρίες και Κύριοι,
Η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα στο σύστημα Υγείας. Από τη μια μεριά, λόγω της ύφεσης και των δημοσιονομικών περιορισμών, η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε σημαντικά, ενώ από την άλλη μεριά, επηρεάστηκαν μια σειρά κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες που επιδρούν αρνητικά στην υγεία των πολιτών, όπως είναι το εισόδημα και η πρόσβαση στην κοινωνική ασφάλιση.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση όλοι πλέον αναγνωρίζουν, ότι μία από τις βασικότερες παραμέτρους εξόδου της χώρας από την κρίση, είναι η ανασυγκρότηση του χώρου της Υγείας, η δημιουργία δηλαδή ενός βιώσιμου συστήματος και ο περιορισμός των ανισοτήτων.
Για να γίνει όμως πραγματικότητα αυτή η ανασυγκρότηση, η μόνη λύση είναι η φυγή προς τα εμπρός και η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων. Δεν υπάρχει άλλη λύση και δεν υπάρχουν άλλες συνταγές. Και αυτό κάνουμε με τη δημιουργία του ΠΕΔΥ.
Δεν ανακαλύψαμε ξαφνικά και προσχηματικά τις μεταρρυθμίσεις. Ούτε για τη δόξα της δημοσιότητας, ούτε για να πετύχουμε τους στόχους της κινητικότητας. Οι μεταρρυθμίσεις είναι το “φιλί της ζωής», στο γερασμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Η ΠΦΥ αναμφίβολα αποτελεί τον “αδύναμο κρίκο», τον “μεγάλο ασθενή» του συστήματος Υγείας στη χώρα μας. Γι’ αυτό και η μεταρρύθμισή της ήταν περισσότερο από ποτέ απαραίτητη.
Γιατί η ΠΦΥ είχε φθάσει στα όριά της, δε λειτουργούσε και χρειαζόταν δομική αναδιάρθρωση. Γιατί το σύστημα της ΠΦΥ ήταν στρεβλό, είχε αποκλίνει από το στόχο του και ήταν κατακερματισμένο. Γιατί υπήρχε και υπάρχει δικαιολογημένη έλλειψη ικανοποίησης και εμπιστοσύνης από τους πολίτες.
Γιατί πρέπει να βελτιώσουμε την πρόσβαση και την ποιότητα, ιδιαίτερα σ’ εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση. Γιατί πρέπει να προετοιμαστούμε για το μέλλον, αφού η γήρανση του πληθυσμού δημιουργεί σημαντικές προκλήσεις.
Γιατί τέλος, πρέπει να εκσυγχρονιστούμε και να κινηθούμε από το παραδοσιακό γραφειοκρατικό και συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης, προς ένα πρωτοπόρο και καινοτόμο μοντέλο υπευθυνότητας.
Αυτό ακριβώς κάνουμε με τη θεσμοθέτηση του Πρωτοβάθμιου Εθνικού Δικτύου Υγείας – του ΠΕΔΥ δηλαδή – με πολλή δουλειά και προσπάθεια.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στον χώρο της Υγείας, από τη δημιουργία του ΕΣΥ.
Δημιουργούμε ένα σύστημα καθολικό και λειτουργικό, στην υπηρεσία του πολίτη. Ένα σύστημα αποδοτικό, που διευκολύνει τον πολίτη. Ένα σύστημα που θα παρέχει αποτελεσματική κοινωνική προστασία σε εκείνους που την έχουν ανάγκη. Που θα παρέχει δημόσιες υπηρεσίες σε όλους, με τρόπο αποτελεσματικό και φερέγγυο, με τρόπο που σέβεται τα χρήματα των φορολογουμένων και τους πόρους που διαχειριζόμαστε.
Επιτρέψτε μου όμως, κυρίες και κύριοι, να περιγράψω με λίγα λόγια τους κεντρικούς άξονες αυτού του νέου συστήματος:
Άξονας πρώτος: Ο ΕΟΠΥΥ εξακολουθεί να λειτουργεί αποκλειστικά όμως ως αγοραστής υπηρεσιών υγείας από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Μετατρέπεται επομένως, σε έναν μεγάλο ασφαλιστικό Οργανισμό Υγείας, που θα αγοράζει υπηρεσίες για τους ασφαλισμένους, τους συνταξιούχους και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους.
Με την αποφόρτιση του ΕΟΠΥΥ από την παροχή υπηρεσιών υγείας και την αποκοπή των Μονάδων Υγείας θα βελτιωθεί σημαντικά η διαχειριστική και συμβολαιακή του ικανότητα και σε τελική ανάλυση η διαπραγματευτική του ικανότητα. Θα μπορεί δηλαδή να αγοράζει υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και υψηλής ποιότητας σε χαμηλές τιμές. Γιατί δεν είναι μόνο το κόστος αλλά και η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών. Ήδη ξεκίνησε να λειτουργεί μια βασική γνωμοδοτική για τον ΕΟΠΥΥ Επιτροπή, η Επιτροπή Διαπραγμάτευσης που είναι βέβαιο ότι θα βελτιώσει τις σημερινές αναποτελεσματικές συμβάσεις με τους παρόχους υπηρεσιών υγείας.
Άξονας δεύτερος: Τα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ με τις αποκεντρωμένες μονάδες τους (Πολυδύναμα Περιφερειακά Ιατρεία, Περιφερειακά Ιατρεία, κλπ) και οι πρώην Μονάδες Υγείας του ΕΟΠΥΥ μεταφέρθηκαν και εντάχθηκαν στην οργανωτική δομή των ΔΥΠΕ.
Το ΠΕΔΥ θα περιλαμβάνει όλες τις κρατικές δομές ΠΦΥ, και η νέα αυτή διοικητική και οργανωτική οντότητα θα ταυτίζεται με τη διοικητική οργάνωση της χώρας. Η περιοχή ευθύνης κάθε Κέντρου Υγείας θα ονομάζεται Τομέας ΠΦΥ και σε κάθε Δήμο θα αντιστοιχεί τουλάχιστον ένας Τομέας.
Η μεταφορά των Μονάδων Υγείας από τον ΕΟΠΥΥ στις ΔΥΠΕ και των Κέντρων Υγείας από τα νοσοκομεία στις ΔΥΠΕ, θα θέσει τέλος τον κατακερματισμό του συστήματος. Στον ΕΟΠΥΥ για παράδειγμα, υπάρχουν ΝΜΥ, ΤΜΥ, Περιφερειακά Ιατρεία, οικογενειακοί ιατροί και ιατροί με τα ιδιωτικά τους ιατρεία. Από την παράλληλη λειτουργία αυτών των δύο δημόσιων υποσυστημάτων (ΕΣΥ και ΕΟΠΥΥ), που αποτελούσε αδιαμφισβήτητα έναν διοικητικό πλεονασμό και που δημιουργούσε πολλαπλές πύλες εισόδου και πολλαπλά διαχειριστικά κόστη, προχωρούμε σε ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα ΠΦΥ.
Ενδυναμώνεται έτσι και η ΠΦΥ και οι εξειδικευμένες υπηρεσίες προς τον πολίτη. Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα να υπάρχουν κλειστοί-σφαιρικοί προϋπολογισμοί ανά πληθυσμό αναφοράς.
Όταν σε δεύτερη φάση, προχωρήσουμε σε μια ορθολογική χωροταξική κατανομή των δομών ΠΦΥ στη χώρα, τότε, θα έχουμε ένα πυκνό δημόσιο δίκτυο υπηρεσιών, δίπλα στον πολίτη, τη στιγμή που το έχει ανάγκη και σε 24ωρη βάση τα Πολυδύναμα Κέντρα Υγείας, ενώ τα εξωτερικά ιατρεία και τα τμήματα επειγόντων των νοσοκομείων θα αποσυμφορηθούν.
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει η αγωνία για την γρήγορη και αποτελεσματική λειτουργία του νέου συστήματος. Δεν γίνεται όμως τέτοιου μεγέθους αλλαγές από την μια στιγμή στην άλλη. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι η διοικητική ενοποίηση των δύο προηγούμενων δημόσιων υποσυστημάτων. Καθώς παράλληλα και σταδιακά προχωράει και η λειτουργική τους ενοποίηση, όπως επίσης και ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού, οι καλύτερες υπηρεσίες σε σχέση με το παρελθόν θα γίνονται όλο και πιο ορατές για τους πολίτες.
Ήδη υπάρχουν στοιχεία κοινής λειτουργίας των δύο πρώτων δημόσιων υποσυστημάτων. Σε κάθε Μονάδα Υγείας του ΠΕΔΥ θα υπάρχει ιατρός υποδοχής που θα δέχεται χωρίς ραντεβού τα έκτακτα περιστατικά, ενώ παρά τους λιγότερους ιατρούς, σε σχέση με τις Μονάδες του ΕΟΠΥΥ, που δέχτηκαν να ενταχθούν στο νέο σύστημα, η εξυπηρέτηση των πολιτών θα είναι επαρκής αφού οι ιατροί θα εργάζονται με διευρυμένο ωράριο (8ώρο) και πολύ σύντομα θα καλυφθούν κενά με επικουρικούς ιατρούς συγκεκριμένων ειδικοτήτων.
Άξονας τρίτος: Εισάγεται ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού, ώστε να υπάρχει αξιόπιστη και προσωπική σχέση με τους επαγγελματίες υγείας και καθιερώθηκε ο ατομικός ηλεκτρονικός φάκελος Υγείας, σύμφωνα με τα πρόσφατα ευρωπαϊκά πρότυπα, για να υπάρχουν οι απαραίτητες ιατρικές πληροφορίες.
Κάθε πολίτης θα μπορεί σύντομα να έχει τον οικογενειακό του ιατρό και κάθε οικογενειακός ιατρός θα γνωρίζει τα προβλήματα του ασθενή του και θα ενημερώνει τον ηλεκτρονικό φάκελο Υγείας.
Τα Κέντρα Υγείας, σε συνεργασία με τους οικογενειακούς ιατρούς θα αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στη βελτίωση της υγείας των πολιτών στην περιοχή ευθύνης τους και θα είναι υπεύθυνα, όχι μόνο για την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία αλλά και για την πρόληψη, τη διαχείριση των χρόνιων νοσημάτων, την αποκατάσταση και την κατ’ οίκον φροντίδα.
Οι οικογενειακοί ιατροί δεν είναι απλά γενικοί ιατροί. Ο ρόλος τους είναι να αντιμετωπίζουν ολιστικά τον ασθενή, με προσωπική γνώση του ιστορικού του, χρησιμοποιώντας επαρκείς υπηρεσίες και έχοντας τη δυνατότητα να τον καθοδηγούν όταν χρειαστεί εξειδικευμένη φροντίδα.
Άξονας τέταρτος: Οι υπηρεσίες ΠΦΥ θα παρέχονται μέσα από το ενιαίο, καθολικό και αποκεντρωμένο ΠΕΔΥ, και θα παρέχονται ισότιμα σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική, επαγγελματική και ασφαλιστική του κατάσταση.
Θα παρέχονται δηλαδή για όλους, ακόμη και για αυτούς που είναι ανασφάλιστοι ή έχουν λόγω της κρίσης απολέσει την ασφαλιστική τους ικανότητα, ιατρικές εξετάσεις, συνταγογράφηση, παραπομπή για εξετάσεις διαγνωστικές και παρακλινικές εξετάσεις εντός των Μονάδων Υγείας του ΠΕΔΥ, χωρίς να καταβάλλεται κανενός είδους εξέταστρο και χωρίς καμία αμοιβή.
Κάνουμε λοιπόν μια μεγάλη τομή. Μια τομή που είναι πολύ σημαντική, στη σημερινή οικονομική και κοινωνική συγκυρία.
Συγκυρία κατά την οποία, η ανεργία και η αδυναμία των πολιτών να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, δεν επιτρέπουν την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας παρά μόνο για τα επείγοντα και απειλητικά για τη ζωή περιστατικά. Τώρα, θα υπάρχει καθολική πρόσβαση στο επίπεδο της ΠΦΥ.
Αυτό που οραματιζόμαστε, είναι κάτι για το οποίο πολλοί προσπάθησαν τα τελευταία 30 χρόνια στην πατρίδα μας. Να φτιάξουμε επιτέλους ένα πραγματικό δημόσιο Πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας.
Η διαφορά με το παρελθόν, είναι ότι τώρα έχουμε δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις να το φτιάξουμε. Έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, το όραμα αυτό να γίνει πραγματικότητα. Ελπίζω η επιτυχία αυτής της μεταρρύθμισης να γίνει σημείο αναφοράς στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και την βελτίωση της κοινωνικής προστασίας.
Κυρίες και Κύριοι,
Πριν κλείσω την ομιλία μου και δοθεί ο λόγος στους εξειδικευμένους ομιλητές – τους οποίους θα παρακολουθήσω με μεγάλο ενδιαφέρον – θέλω να προσθέσω κάτι ακόμη.
Εμείς, ως πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, με το Π.Ε.Δ.Υ. κάναμε το πρώτο βήμα. Στην πιο δύσκολη συγκυρία, που όλη η κοινωνία – και δικαίως – απαιτεί τα πάντα “εδώ και τώρα», απηυδισμένη από την κωλυσιεργία πολλών ετών και πολλών κυβερνήσεων, τολμήσαμε και προχωρήσαμε. Είμαστε όμως ακόμα στην αρχή.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει δηλώσει ότι πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι αν οι μεταρρυθμίσεις στην Υγεία, ολοκληρωθούν εντός διετίας. Για εμάς αυτός ο χρόνος είναι πολύς. Θα θέλαμε όλα να προχωρήσουν πιο γρήγορα.
Γι αυτό και ζητάμε, ακόμα και τώρα, την ολόψυχη συνεργασία του ιατρικού κόσμου. Των νοσηλευτών και του διοικητικού προσωπικού. Σε αυτή τη προσπάθεια που ξεκίνησε, δεν περισσεύει κανείς.
    

Tags: FROM THE NET

Επιστολή Επιτροπής Διαπραγμάτευσης ΠΙΣ προς τον ΕΟΠΥΥ για τις συμβάσεις

Προς Πρόεδρο ΕΟΠΥΥ, Κο Κοντό Δημήτριο

19/03/2014

Κε Πρόεδρε,

Αξιότιμε κε Πρόεδρε,

Σε συνέχεια της από 6/3/2014 επιστολής μας, σας υπενθυμίζουμε ότι απορρίψαμε το προσχέδιο σύμβασης των Ιδιωτικών Διαγνωστικών Εργαστηρίων (ΙΔΕ),  και ζητήσαμε συζήτηση από μηδενική βάση με την Πανελλήνια Επιτροπή Διαπραγμάτευσης εργαστηριακών και κλινικοεργαστηριακών γιατρών (ΠΕΔ) για τη νέα συλλογική σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ.

Με την παρούσα επιστολή, επανερχόμαστε μετά τη χθεσινή σύγκλιση της ΠΕΔ, που πραγματοποιήθηκε κατόπιν πρόσκλησης του Προέδρου του ΠΙΣ Μιχάλη Βλασταράκου.

Στο πλαίσιο μιας πολύωρης συζήτησης, ελήφθησαν οι ακόλουθες αποφάσεις:

1) Η ΠΕΔ εμμένει στην αρχική της θέση ότι ο κλινικός έλεγχος των Ιδιωτικών Ελεγκτικών Εταιρειών (ΙΕΕ) που ζήτησε ο ΕΟΠΥΥ πρέπει να βαρύνει τον ίδιο και όχι τις τσέπες των γιατρών που θέλει ο ΕΟΠΥΥ να ελέγξει.

2) Ζητούμε από τον ΕΟΠΥΥ και τις ΙΕΕ να μας γνωστοποιήσουν τις προτάσεις τους για τα κριτήρια ελέγχου και τη μεθοδολογία ελέγχου των παρόχων ανά ειδικότητα.

3) Αρνούμαστε την οποιαδήποτε 3μηνη παράταση ή καθυστέρηση των συμβάσεων που βάσει του Ν.4238/17-2-2014 καταργούνται, η οποία θα επιφέρει νέο clawback και νέα χαράτσια, επιτείνοντας την υποχρηματοδότηση των υγειονομικών παρόχων.

4) Στον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ, πρώτιστη προτεραιότητα θεωρούμε το διαχωρισμό των κωδικών ανά ειδικότητα παρόχων.

5) Ζητούμε σαφές χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής, χωρίς καμιά πλέον αναβολή, για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές 

6) Ζητούμε νομοθετική ρύθμιση για τα πιστωτικά τιμολόγια του rebate και του clawback ώστε να εκπέσουν από τη φορολογητέα ύλη του 2013 και να σταματήσει η φορολόγηση των γιατρών αυτών για «πλασματικά» εισοδήματα.

7) Θεωρούμε ότι η αξιολόγηση της υποδομής (μετρικά στοιχεία) και της λειτουργίας των ΙΔΕ θα πρέπει να να διενεργείται από τους Ιατρικούς Συλλόγους, στα πλαίσια της αδειοδότησης τους με μία μεταβατική περίοδο και χρόνο προσαρμογής.

8) Να υπάρξει απεμπλοκή της πληρωμής των δαπανών του ΕΟΠΥΥ του 2014 από το 2013 ανεξάρτητα από την εφαρμογή του rebate και clawback  για την εφαρμογή των οποίων είμαστε αντίθετοι και έχουμε προσφύγει στην δικαιοσύνη.

Σύσσωμοι οι εκπρόσωποι της ΠΕΔ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο ιατρικός κόσμος είναι υπερ του ελέγχου των εξετάσεων και των πράξεων, όμως αυτός ο έλεγχος ΔΕΝ πρέπει να γίνεται με λογιστικά κριτήρια, και ούτε να βασίζεται σε αυθαίρετες υπερβάσεις ποσοστών «κουρέματος», αλλά να στηριχτεί στα επιστημονικά θεραπευτικά και διαγνωστικά πρωτόκολλα που δόθηκαν από τις επιστημονικές εταιρείες στο Υπουργείο υγείας.

Ο οποιοσδήποτε έλεγχος που αφορά την υγειονομική δαπάνη παρακλινικων και εργαστηριακών εξετάσεων ή ιατρικών πράξεων, πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες (guidelines) που ορίζονται από τη διεθνή βιβλιογραφία ανά πάθηση και ανα ειδικότητα.

Για το 2014, η ΠΕΔ ζητά τη δυνατότητα της ανοιχτής σύμβασης σε όλους τους γιατρούς και την αμοιβή τους κατά πράξη και περίπτωση, μέσα στο πλαίσιο ενός κλειστού προϋπολογισμού που θα οριστεί ανά ειδικότητα και ανά γεωγραφική περιοχή.  Δεδομένου ότι η υποχρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ θα επιταθεί ακόμη περισσότερο για το 2014, ελαχιστοποιούνται πλέον τα ποσά για τις εργαστηριακές εξετάσεις και πράξεις, ακόμη και σε σχέση με πέρυσι. Αν δεν εφαρμοστεί άμεσα ο κλειστός προϋπολογισμός με την άμεση υπογραφή των νέων συλλογικών συμβάσεων, το χάος θα φτάσει στο απροχώρητο και το σύστημα υγείας θα καταρρεύσει, αφού το ύψος των δαπανών σε εργαστηριακές εξετάσεις και πράξεις, έτσι όπως προβλέφθηκε για το 2014 , δεν είναι ικανό να καλύψει τους ασφαλισμένους ούτε για το πρώτο 5μηνο του έτους, βάσει των περσινών στατιστικών δεδομένων.

Εφιστούμε την προσοχή σας, στο ότι ο ιδιωτικός τομέας της ΠΦΥ έχει επανειλημμένως χρηματοδοτήσει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας και έχει δεχτεί σωρεία μέτρων που θέτουν την ταφόπλακα στις ποιοτικές υπηρεσίες υγείας. Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι δε θα ανεχθούμε άλλο αυτή την ισοπεδωτική πολιτική υγείας για τους λειτουργούς μας και τους ασθενείς μας.

Κοινοποίηση:

Υφυπουργό υγείας κο Μπέζα

Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο

Αντιπρόεδρο ΕΟΠΥΥ

Οι προοπτικές της υγείας και η ανάγκη εκσυγχρονισμού του μοντέλου διοίκησης

Βρισκόμαστε στις αρχές του 2014 και ο ιατρικός κόσμος συνεχίζει βρίσκεται μπροστά σε καταιγιστικές αλλαγές που ξεκίνησαν το 2010 και συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Οι αλλαγές αυτές ωστόσο ώθησαν στον να βγουν στην επιφάνεια όλες οι παθογένειες που υπήρχαν στο χώρο της υγείας και τις συγκάλυπταν οι αυξημένες δαπάνες για την υγεία , η ανισοκατανομή τους στους διάφορους παρόχους , η παραοικονομία και η αυξημένη ιδιωτική συμμετοχή.

Στην έκθεσή του  ΟΟΣΑ που δημοσιεύτηκε στα τέλη του προηγούμενου έτους μπορούμε εύκολα να απεικονίσουμε το πρόβλημα με αριθμούς αλλά και να κατανοήσουμε μερικές από τις αιτίες που μας οδήγησαν στο σημερινή κατάσταση. Από το 2000 έως το 2009 ο ρυθμός αύξησης των δαπανών για τη υγεία ήταν 5,7% ετησίως. Με την έναρξη της κρίσης ξεκίνησε η μείωση των δαπανών κατά 11% ετησίως τόσο το 2010 όσο και το 2011 σύμφωνα με την έκθεση. Έτσι ενώ η αύξηση το 2010 είχε οδηγήσει την χώρα μας στο να ξοδεύει για την υγεία το 9,5% του ΑΕΠ η μείωση που ακολούθησε οδήγησε το ποσοστό αυτό στο 9,1% λιγότερο από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ που ήταν 9,3%. Από εκεί και πέρα οι συνεχιζόμενες μειώσεις οδήγησαν για το 2014 οι δαπάνες υγείας νε είναι το 5,9% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα αριθμός των ιατρών στην χώρα αυξήθηκε δραματικά μετά το 2008 ώστε το 2010 να φθάσει τους 6,2/1000 ενώ ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 3,2/1000 κατοίκους. Οι νοσοκομειακές κλίνες παρέμειναν σταθερές στις 4,9/1000 έναντι τις 4,8/1000 που είναι στις άλλες χώρες . Τέλος η Ελλάδα κατέχει την πρωτιά σε MRI και CT με 22,6 και 34,3 ανά 1.000.000 κατοίκους όταν οι αντίστοιχοι μέσοι όροι είναι 13,3 και 23,2 στις χώρες του ΟΟΣΑ.

Στο χώρο της ΔΦΥ ο προϋπολογισμός προβλέπει δαπάνες μειωμένες κατά 30% γεγονός που θα οδηγήσει σε αδυναμία των νοσοκομείων να λειτουργήσουν πέρα από το καλοκαίρι . Ταυτόχρονα η κατάργηση των 770 κλινών και οι 15000 συνταξιοδοτήσεις οδηγούν σε ανθρώπινη αποψίλωση των νοσοκομείων. Οι λύσεις των επικουρικών και η παράταση κατά 1 έτος των συμβάσεων των ιατρών που προσελήφθησαν πριν από την 11/03/2009 είναι εμβαλωματικές χωρίς προοπτική. Τα απογευματινά χειρουργεία είναι λύσεις που έχουν σαν σκοπό να χρυσώσουν το χάπι ενώ αλλοιώνουν τον δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ και μετακυλύουν το κόστος στον ασθενή. Με το νέο έτος η μετακίνηση των ΚΥ στην ΠΦΥ θα οδηγήσει πολλά νοσοκομεία σε αδυναμία κατάρτισης προγραμμάτων εφημεριών.

Στην ΠΦΥ η λογική των αλλαγών υπαγορεύτηκαν από την ανάγκη απολύσεων 3000 γιατρών για να εκπληρωθούν οι μνημονιακοί στόχοι περνώντας σε δεύτερη μοίρα η πραγματική ανάγκη για μεταρρυθμίσεις. Το σχέδιο Θεωδωράκη πάνω στο οποίο βασίστηκε το ΠΕΔΥ εκχωρεί την ΠΦΥ στους ιδιώτες ιατρούς έναντι πινακίου φακής ενώ δεν λαμβάνει καμία μέριμνα για τα 2,5-3 εκ ανασφάλιστους συνανθρώπους μας. Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από ασάφεια και θα απαιτήσει το λιγότερο 29 υπουργικές εγκυκλίους για να λειτουργήσει.

Μέσα σε αυτό το δυσοίωνο περιβάλλον θα πρέπει να πορευτούμε. Αν και φαντάζει δύσκολο, πεποίθηση μου είναι ότι μπορούμε. Βασική προϋπόθεση είναι να πάψουμε να ονειροπολούμε το παρελθόν και να συμβιβαστούμε με το παρόν εκμεταλλευόμενοι τα θετικά στοιχεία και αμβλύνοντας τα αρνητικά με δράσεις που θα χαρακτηρίζονται από συλλογικότητα και ρεαλισμό.

Οποιαδήποτε πρόταση βελτίωσης δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εάν δεν αυξηθούν οι δαπάνες υγείας τουλάχιστον ως το μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ δημιουργώντας για όλους τους πολίτες αυτής της χώρας ένα είδος εθνικής ασφάλισης υγείας ανεξαρτήτου εισοδήματος και εργασίας. Ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνει η επάνδρωση των νοσοκομείων με υγειονομικό προσωπικό (ιατρούς και νοσηλευτές).

Στην ΔΦΥ θα πρέπει η διαχείριση των νοσοκομείων να ανατεθεί σε μάνατζερ υγείας με προκύρηξη θέσεων για σταθερή θητεία με σκοπό να πετύχουν στόχους που θα έχουν να κάνουν με την οικονομική εξυγίανση του ιδρύματος, την αποδοτικότητά του, την ικανοποίηση των πολιτών από τις παρεχόμενες υπηρεσίες, και την επιστημονική κατάρτιση των ιατρών.

Στην ΠΦΥ θα πρέπει το ενιαίο πλαίσιο γρήγορα να ξεκινήσει να λειτουργεί με πλήρη στελέχωσή του ώστε να είναι δυνατή η 24ωρη λειτουργία με απώτερο σκοπό να αποσυμφορηθεί η ΔΦΥ . Ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού  ως gatekeeper είναι απαρχαιωμένος ωστόσο μπορεί να λειτουργήσει στην κατεύθυνση του συντονισμού και εφαρμογής δράσεων αρχειοθέτησης των ασθενών, πρόληψης ασθενειών και παρακολούθησης πορείας χρόνιων περιστατικών. Οι νέες συμβάσεις θα πρέπει να γίνουν στην βάση του όγκου και της ποιότητας των παρόχων μέσα σε σφαιρικούς προϋπολογισμούς ανά νομό χρησιμοποιώντας τα θεραπευτικά πρωτόκολλα των διαφόρων ειδικοτήτων. Φυσικά η λογική του claw back δεν έχει θέση σε καμία περίπτωση. Πρόσβαση στις νέες συμβάσεις θα πρέπει να έχουν όλοι οι ιατροί που το επιθυμούν. Σε αυτό το πλαίσιο οι συμβάσεις θα πρέπει να είναι συλλογικές με διαπραγμάτευση  του ΠΙΣ και των επιμέρους συνδικαλιστικών οργάνων με το ΥΥΚΑ. Ο ρόλος των ΙΣ κάνοντας την αρχή με την αδειοδότηση των νέων ιατρείων μπορεί να γίνει ενεργητικότερος μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο.