Κάνοντας μια πρώτη αποτίμηση του προσχεδίου για τον νεο ΕΟΠΥΥ και για τον νεο κανονισμό παροχών θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε τα εξής:

• Ανεξαρτήτως περιεχομένου, διαπιστώνεται για μια φορά ακόμη, η απουσία των Ιατρικών Συλλόγων και του Π.Ι.Σ στη διαδικασία εφαρμογής του προτεινόμενου Κανονισμού Παροχών Υγείας, που περιλαμβάνει προσλήψεις ιατρών, πειθαρχικές και οικονομικές κυρώσεις, αμοιβές κ.α.

• Κυρίαρχος στόχος του Σχεδίου είναι πρώτιστα οι οικονομίες κλίμακας, θέτοντας το ποιοτικό στοιχείο των υπηρεσιών υγείας σε δευτερεύουσα μοίρα γενικόλογα και με ευχολόγια περί ισότιμης πρόσβασης όλου του πληθυσμού σε ενιαίο σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας.

• Ορθολογικά προσεγγίζοντας το Σχέδιο, διαπιστώνουμε την ανυπαρξία πλήρους και εμπεριστατωμένης μελέτης, που να τεκμηριώνει ένα σύνολο επιλογών που συνιστούν καθοριστικές παραμέτρους της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας. Η όλη δομή του σχεδίου εξαντλείται αποκλειστικά σε διαδικαστικά ζητήματα και θέματα τιμολόγησης.

• Είναι σαφές ότι το Σχέδιο αυτό ένα και μόνο στόχο υπηρετεί, στο να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις και τα μέτρα που επιβάλλουν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και ο Εφαρμοστικός Νόμος, που προβλέπουν μείωση των δαπανών υγείας κατά 2,122 δις μέχρι τέλους του 2015, συμπεριλαμβάνοντας και τη Φαρμακευτική δαπάνη.

• Με το Σχέδιο Ενιαίου Κανονισμού, πέραν των ανωτέρω, ο ΕΟΠΥΥ συνοδεύεται από σημαντική μείωση Διοικητικού Προσωπικού και συμβεβλημένων ιατρών, κατ’ επιταγή του Μνημονίου.

• Προβλέπεται ελάχιστος αριθμός γιατρών, (στο σχέδιο αναφέρεται ως απαιτούμενος αριθμός ιατρών ), που θα συνάψει συμβάσεις «ομηρίας» διάρκειας 2 ετών, με εξευτελιστικές αποζημιώσεις και αυτές ακαθάριστες και χωρίς ασφαλιστική κάλυψη,  με τους φόρους και τα λειτουργικά έξοδα ενός ιατρείου να έχουν εκτοξευθεί.

• Οι προβλεπόμενοι αριθμοί ασθενών – ασφαλισμένων ανά γιατρό, οδηγούν σε χρόνους που μπορεί να αφιερώσει ο γιατρός για κάθε ασθενή , που δεν υπερβαίνουν ούτε τα 10 λεπτά, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των ιατρικών υπηρεσιών.

• Σημειώνεται ότι στα υπαγόμενα πρόσωπα στον Κανονισμό, πέραν των Ταμείων Υγείας που υπάγονται στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., συμπεριλαμβάνονται και Ταμεία Αυτασφάλισης όπως π.χ. το Ε.Τ.Α.Α. (Άρθρο 3)

• Απομυθοποιεί τα μεγάλα λόγια της Ηγεσίας του Υ.Υ.Κ.Α. για επικέντρωση στην Πρόληψη και τη Προαγωγή Υγείας , με κάλυψη των εμβολιασμών, προγεννητικού ελέγχου, μαστογραφίας, TEST-PAP, χοληστερόλης, κολονοσκόπησης και καθαρίζουμε με την πρόληψη (Άρθρο 6)

• Αναφορικά με την Π.Φ.Υ. ακολουθεί το Σχέδιο τη γραμμή της Κυβέρνησης,  να αρνείται τον σαφή διαχωρισμό μεταξύ Π.Φ.Υ. και Δευτεροβάθμιας περίθαλψης,  συμπεριλαμβάνοντας στην παροχή υπηρεσιών Π.Φ.Υ. και τα εξωτερικά ιατρεία των Νοσοκομείων, τα απογευματινά ιδιωτικού χαρακτήρα ιατρεία μέσα στα Νοσοκομεία, τα οποία κατ΄ εξαίρεση θα διενεργούν παρακλινικές εξετάσεις σε ταμειακούς αρρώστους χωρίς έγκριση  ελεγκτή ιατρού και χωρίς τη συμμετοχή του ασφαλισμένου κατά 15%, διαδικασίες που αφορούν αντιθέτως τους συμβεβλημένους ιατρούς.

• Τούτο συνιστά ένα τέχνασμα εκτροπής της ροής ασφαλισμένων προς τις δομές του ΕΣΥ, καθιστώντας αυτές προτιμητέες λόγω έλλειψης διαδικασιών ελέγχου και οικονομικής επιβάρυνσης, ενώ παράλληλα δημιουργείται καθεστώς αθέμιτου ανταγωνισμού και ανισότιμης μεταχείρισης έναντι των αυτοαπασχολούμενων ιατρών.

• Η διακριτική μεταχείριση των ιατρών που ασχολούνται στις δομές του Ε.Σ.Υ. με την Π.Φ.Υ., σε Πανεπιστημιακά και Στρατιωτικά Νοσοκομεία, επεκτείνεται και στην αξιολόγηση των συμβεβλημένων ιατρών και φαρμακοποιών, αυτών και μόνο, από τριμελείς επιτροπές με πειθαρχικές εξουσίες και το δικαίωμα επιβολής προστίμων, μη δίδοντας τη δυνατότητα προσφυγής στο γιατρό, κατά των Πειθαρχικών Αποφάσεων και της επιβολής προστίμων (Άρθρο 8).

• Στο Άρθρο 9 με σαφήνεια αποκλείεται η δυνατότητα συνταγογράφησης στους μη συμβεβλημένους ιατρούς, όπως επαναλαμβάνεται και στο άρθρο 18, αποκλείοντας την δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης των ασφαλισμένων σε δεκάδες χιλιάδες ιδιώτες ιατρούς της εμπιστοσύνης τους.

• Πρόκειται για την αποθέωση του εκβιασμού, προκειμένου μερίδα ιατρών να προσχωρήσει στο «Σύστημα» επιστημονικής και επαγγελματικής εξαθλίωσης και άσκησης της ιατρικής του «Φραγκοδίφραγκου».

• Συνιστά άμεση πλην σαφή ομολογία ότι ο κανονισμός παροχών Υγείας στηρίζεται σε πήλινα πόδια.

• Γίνεται αναφορά στη χορήγηση των φαρμακευτικών ιδιοσκευασμάτων μόνο με συνταγή ιατρού, χωρίς να τίθενται ασφαλιστικές δικλείδες και κυρώσεις στο εκτεταμένο φαινόμενο της αυτοθεραπείας και των τρόπων καταστρατήγησης στη διαδικασία διάθεσης του φαρμάκου, ένα πάγιο αίτημα των Ιατρικών Συλλόγων επί δεκαετίες. (Άρθρο 9)

• Καθιερώνεται η συνταγογράφηση κάθε φαρμάκου από ιατρό της αντίστοιχης ειδικότητας και το ερώτημα που τίθεται είναι, ποιός θα καθορίσει τον κατάλογο φαρμάκων κατά ειδικότητα; Με επικρεμάμενη πάνω από το κεφάλι του ιατρού την πειθαρχική δίωξη και τη χρηματική ποινή, ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να υποστεί τις συνέπειες, γιατί κάποια επιτροπή έκρινε ότι κακώς ανέγραψε συγκεκριμένο φάρμακο. (Άρθρο 9)

• Για το Αναλώσιμο Υγειονομικό Υλικό δεν γνωρίζουμε το εάν και κατά πόσον ερωτήθηκαν οι αντίστοιχες Επιστημονικές Εταιρείες. (Άρθρο 9)

• Αναφορικά με τα προϊόντα ειδικής διατροφής και τον κατάλογο των νοσημάτων όπου είναι απαραίτητα, υπερβολική θεωρούμε την πιστοποίηση της Νόσου μόνο μετά από γνωμάτευση Δ/ντη Πανεπιστημιακής Κλινικής ή Κλινικής του ΕΣΥ σχετικής με την πάθηση ειδικότητας κατά περίπτωση. (Άρθρο 9)

• Το Άρθρο 10 που πραγματεύεται τη Νοσοκομειακή Περίθαλψη αναφέρεται σε μια σειρά Νόμων και Υπουργικών Αποφάσεων από το 1992 έως σήμερα και σε πολλά σημεία, που αναφέρονται στα εξαιρούμενα του Νοσηλίου, είναι ασαφές για τον αναγνώστη.

• Οι προβλεπόμενες αμοιβές για χειρουργούς και αναισθησιολόγους, καθώς και τα έξοδα χειρουργείου και αναισθησίας, αντιστοιχούν και καταβάλλονται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στα Π.Δ. και τις Υ.Α., απαξιώνοντας την προσφορά των ιατρών και αναδεικνύοντας σε ποιο επίπεδο οδηγείται η υγεία του ελληνικού λαού, με ιατρούς κακοπληρωμένους και υπηρεσίες υγείας υποβαθμισμένες. (Άρθρο 10)

• Επισημαίνεται ότι σε μη συμβεβλημένες Ιδιωτικές Κλινικές δεν καλύπτει τίποτα, ούτε τα ελάχιστα από το ταμείο προβλεπόμενα νοσήλια, που έως τώρα αποδίδονταν στους δικαιούχους. (Άρθρο 10)

• Ομοίως εκτιμούμε ότι η καθοριζόμενη δαπάνη για την αποζημίωση αποκλειστικής νοσηλεύτριας με 32€ τις καθημερινές και 40€ τα Σαββατοκύριακα, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και θα μετακυλήσει στις τσέπες των ασθενών. (Άρθρο 10)

• Την ώρα που το Δημογραφικό Πρόβλημα στη χώρα μας είναι οξύ, το χρηματικό βοήθημα των 900€ σε περίπτωση τοκετού, κάθε άλλο επιτυγχάνει εκτός από τη λύση του προβλήματος και καταδεικνύει το πώς αξιολογεί και ιεραρχεί η Κυβέρνηση τα υπαρξιακά προβλήματα επιβίωσης της χώρας (Άρθρο 13)

• Φυσικοθεραπείες, Λογοθεραπείες, Εργοθεραπείες, Ψυχοθεραπείες αποζημιώνονται σε τιμές που απέχουν κατά πολύ των πραγματικών και θα έπρεπε να υπάρξει πρόνοια με την προσκόμιση των αντίστοιχων δικαιολογητικών και αποδείξεων, ώστε το υπεράνω του καλυπτόμενου ποσού από το ταμείο να εκπίπτει από την φορολογική δήλωση. Υπάρχουν περιπτώσεις που οικογένειες σηκώνουν σταυρό μαρτυρίου για άτομα με ειδικές ανάγκες και η πολιτεία οφείλει με ευαισθησία να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες τους. (Άρθρο 14 και 15)

• Στο άρθρο 18 και 23 που αναφέρεται στις Συμβάσεις, για μια φορά ακόμη επιβεβαιώνεται ο αποκλεισμός των μη συμβεβλημένων ιατρών.

• Στο άρθρο 23 γίνεται αναφορά στον ΕΟΠΥΥ και για τις συμβάσεις μίσθωσης έργου με ιατρούς 23 ειδικοτήτων με μηνιαίες αποζημιώσεις επιεικώς απαράδεκτες όχι μόνον ως προς το ύψος, αλλά και τις συνθήκες παροχής υπηρεσιών.

• Από τον κατάλογο των 23 ειδικοτήτων λείπουν παντελώς οι εργαστηριακές ειδικότητες. Σε όλο το Σχέδιο μόνο στο άρθρο 8 και σε μια γραμμή αναφέρεται ότι «εκτελούνται  παρακλινικές εξετάσεις από συμβεβλημένους εργαστηριακούς γιατρούς όλων των ειδικοτήτων», πέραν αυτού τίποτα άλλο για ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της Π.Φ.Υ. (Άρθρο 23)

• Η απουσία ξεκάθαρων όρων συμμετοχής των εργαστηριακών ειδικοτήτων ως παρόχων υπηρεσιών υγείας, υποκρύπτει τις φήμες για παράδοση του χώρου στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

• Αδιαφανής αναδεικνύεται  και η διαδικασία επιλογής των ιατρών, που θα συνάψουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ από 5μελη επιτροπή αγνώστου συνθέσεως, που συγκροτείται κάθε χρόνο, ύστερα από πρόταση του Διοικητή, με απόφαση του Δ.Σ., το οποίο καθορίζει και τα κριτήρια αξιολόγησης, κατά το «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.»

• Το όλο Σχέδιο κατά την άποψη του Ι.Σ.Α. χαρακτηρίζεται από προχειρότητα, η δε επιχειρούμενη διαβούλευση είναι για τα μάτια του κόσμου και επιδιώκει να τηρήσει τους τύπους, η δε συνέχεια θα δείξει ότι θα νομοθετηθεί αυτούσιο.

• Επιχειρείται να τηρηθούν κατ’ επίφαση οι δημοκρατικές διαδικασίες, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για πρακτικές που υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών και υπηρετούν αποκλειστικά τις δεσμεύσεις της Κυβέρνησης προς τους Τροικανούς.

• Ο παρών κανονισμός παροχών υγείας, αποτελεί ένα ακόμα στάδιο στην επιχείρηση κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους και του ευαίσθητου χώρου της υγείας συμπεριλαμβανομένου, ενώ παράλληλα εμμέσως πλην σαφώς αβαντάρει απροκάλυπτα τα επιχειρηματικά συμφέροντα στο χώρο της υγείας.

• Η δομή του συγκεκριμένου Σχεδίου, σε συνδυασμό με την απελευθέρωση της άσκησης της Ιατρικής, ενισχύουν στο έπακρο την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση, ευνοούν την περαιτέρω εμφάνιση και ενδυνάμωση των κερδοσκοπικών-εμπορικών επιχειρήσεων παροχής ιατρικών υπηρεσιών και τούτο αποκλειστικά σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων ιατρών.

• Με αυτό το Σχέδιο μετατρέπεται μεγάλη μερίδα ιατρών από λειτουργούς της υγείας σε φτηνό ιατρικό δυναμικό εν αφθονία, προκειμένου να στελεχώσει τον ΕΟΠΥΥ και να χρησιμοποιηθεί από επιχειρήσεις ή αλυσίδες SUPER-MARKET της υγείας.

• Αγνοείται και η υφιστάμενη τάση στην Ευρώπη για αποκλεισμό της ΠΦΥ του ιδιωτικού τομέα από κάθε μορφή εμπορίας και ροπής προς αυτή.

• Ο ιατρικός κόσμος πρέπει να εμμείνει στην πάγια θέση του για Συλλογική Σύμβαση του ΠΙΣ  και των Ιατρικών Συλλόγων, με δυνατότητα συμμετοχής των επιθυμούντων ιατρών, αμοιβή κατ’ επίσκεψη και πράξη και με αυστηρό πλαίσιο ελέγχου, που πλέον με την ηλεκτρονική διακίνηση συνταγών και παραπεμπτικών καθίσταται  εφικτό.

• Οι Ιατρικοί Σύλλογοι και ο ΙΣΑ ως κατά νόμο σύμβουλοι της πολιτείας σε ζητήματα υγείας, θα πρέπει να ααπιτήσουν ανοικτό δημοκρατικό διάλογο ουσίας και να μην είναι διατεθειμένοι να παίξουν το ρόλο του κομπάρσου στα προαποφασισμένα της κυβέρνησης, ούτε να στηρίξουν πολιτικές υποβάθμισης της υγείας του λαού και ευτελισμού του Έλληνα γιατρού.