Γιατί η καταστροφή δεν είναι πάντα τόσο καταστροφή

Η υγεία πάντα αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα κάθε κυβέρνησης και κανείς πολιτικός δεν θα ήθελε να ασχοληθεί μαζί της αν δεν είχε εξασφαλίσει πιο μπροστά την άπλετη χρηματοδότηση για να εφαρμόσει αυτά που οραματίζεται. Στις δύο άκρες αυτής της παραδοχής υπήρξαν από την μια ο αείμνηστος εμπνευστής του ΕΣΥ Γ. Γεννηματάς που με πακτωλό χρημάτων δημιούργησε το ΕΣΥ δίνοντας κίνητρα στους ιατρούς για να το στελεχώσουν και από την άλλη ο Λοβέρδος με χρηματικά αντικίνητρα επιχείρησε να δημιουργήσει τον ΕΟΠΥΥ. Οι δυο αυτοί πολιτικοί άντρες είχαν πολλά κοινά αλλά και πολλές διαφορές. Καταρχήν ανήκαν στον ίδιο πολιτικό χώρο, είχαν αρχηγικές φιλοδοξίες  και μεγαλόπνοα σχέδια διανθισμένα κατά καιρούς με αρκετές κορώνες. Ωστόσο έζησαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους με εντελώς διαφορετικά κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά. Εν τέλει του μεν πρώτου το κατασκεύασμα ενώ ξεκίνησε με υψηλούς στόχους τελικά απαξιώθηκε, αρχικά από τους εργαζομένους του και στην συνέχεια από τους ασθενείς. Του δε δεύτερου ενώ ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές τελικά μπορεί να εξελιχθεί στην μοναδική λύση που μπορεί να σώσει  την υγεία που ούτος ή άλλως ήταν χαμένη υπόθεση από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και κανείς δεν είχε ασχοληθεί σοβαρά μαζί της .  Βέβαια για να γίνει αυτό θα πρέπει να γίνουν σοβαρές διαρθρωτικές κινήσεις :

Την διοίκηση των νοσοκομείων να την αναλάβουν τεχνοκράτες ώστε απαγκιστρωμένοι από πολιτικές αγκυλώσεις να λειτουργήσουν προς όφελος του ασθενούς χωρίς να ζημιώνεται το κράτος.

Ο υγειονομικός χάρτης της Ελλάδος να εξισορροπηθεί ώστε να υπάρξουν οι απαιτούμενοι ιατροί στον ΕΟΠΥΥ απ’ όλες τις ειδικότητες σε όλες τις περιοχές.

Να υπάρξει φρένο στις φαρμακευτικές και εργαστηριακές δαπάνες ανά ασθενή  ώστε όλοι να απολαμβάνουν δίκαια τις υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ

Να εξαλειφθούν τα φαινόμενα διαφθοράς στα νοσοκομεία που τα έχουν αναγάγει σε άντρο διαπλοκής , φοροδιαφυγής και παράνομης συναλλαγής.

Να εισαχθεί ουσιαστικά και η οδοντιατρική περίθαλψη στον ΕΟΠΥΥ

Το πρόβλημα της υγείας δεν εδράζει στην αρχική ιδέα αλλά στην εφαρμογή, την βελτίωση και την παρακολούθηση της υλοποίησης της. Για αυτό θα πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά η πολιτική της υγείας της παιδείας και της εξωτερικής πολιτικής να χαράσσεται σε βάθος χρόνου και να μην αλλάζει από τις τρέχουσες ηγεσίες των υπουργείων που είναι υπεύθυνες στο κάθε τομέα. Θα πρέπει να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι από αυτό που αρχικά φαίνεται καταστροφικό μπορεί να προκύψει κάτι πιο ευέλικτο, οικονομικό και αποδοτικό αρκεί καμία φορά να θυσιάσουμε το κακό σύνολο για να δημιουργήσουμε το καλό μέρος. Χρειάζεται πολιτική τόλμη ρηξικέλευθο πνεύμα και συνολική πολιτική.